Elke drukkerij kent het. Er komt ergens een nieuwe persoon aan het roer te staan, die prompt aankondigt al dat drukwerk toch wel duur te vinden en daarom meer wil inzetten op online. Nou, dan weet je het wel.
“Vernieuwingsdrift bij uitgevers en marketeers zorgde ervoor dat papier uit beeld verdween. Die pendule is wat ver doorgeslagen”, stelde scheidend KVGO-directeur Fons Bakkes deze maand in het KVGO-ledenblad ‘Kernn’. Maar terwijl hij zegt ‘nu een correctie op die beeldvorming’ te zien komen, kondigt de pas aangetreden KVGO-voorzitter Dick Naafs in diezelfde editie van Kernn aan dat dit direct ook de laatste papieren uitgave was: “Drukwerk zal ook bij het KVGO niet verdwijnen, maar we gaan het wel anders inzetten.”
“De communicatiekracht van drukwerk is onomstreden”, stelde het voorwoord van de papieren editie van 2017 van het KVGO Vademecum. Het naslagwerk verscheen meteen het jaar daarna voor de laatste keer in druk, maar publiciteit over dat feit werd zorgvuldig vermeden.
“Print: Alive & kicking”, kopte de redactie vorig jaar in het KVGO Jaarverslag 2017. Dat bleek direct ook al de laatste keer te zijn dat het jaarverslag nog op papier verscheen.
“Nooit gedacht dat ik ooit het woord pimpen zou gebruiken”, schrijft Naafs, nadat hij in Kernn belooft dat ook de huidige online-informatieverschaffing ‘een pimp’ zal krijgen. Los van het feit dat hij zich beter had kunnen verbazen over het feit dat hij – toch jaren grafisch ondernemer – ooit, als vers voorzitter van het KVGO, de pendule nog eens een extra zetje zou geven, had hij het woord ‘pimpen’ inderdaad misschien beter niet moeten gebruiken. “Op een protserige, opzichtige manier versieren” (pimpen volgens Van Dale) kan toch nooit de bedoeling zijn als je zegt te streven naar ‘meer focus op de inhoud’.
Bovendien, ‘pimpen’ deed het KVGO al in 2006, toen het Vademecum verscheen met een omslag voorzien van Metal FX-inkten – inderdaad een opzichtige manier van veredeling, in de goede zin van het woord. “Pimp your paper” luidde het motto destijds. “Het zou een hartenkreet voor de gehele Nederlandse grafische bedrijfstak kunnen zijn”, schreef de redactie in het voorwoord. Gelukkig had ik nog een exemplaar van dat Vademecum in mijn boekenkast staan, want het nieuwsbericht erover is spoorloos verdwenen van de KVGO-website. Net als alle andere berichten over het fenomeen ‘vademecum’, overigens: een zoekopdracht op de website geeft ‘0 resultaten’. Dat blijkt geen toeval: onder het kopje ‘Nieuws’ gaat de berichtgeving over het verleden van het KVGO niet verder terug dan eind november 2017.
Misschien bedoelt Naafs dat met ‘pimpen’?
Het valt te hopen dat het KVGO bij de verhuizing van Amstelveen naar Schiphol-Rijk in ieder geval beter heeft gezorgd voor het papieren historisch archief.
En van Eddy Hagen ontving EBb via LinkedIn deze reactie:
In het Engels kent men een mooie uitdrukking: eat your own dogfood.
Een uitdrukking die ‘t KVGO, als belangenorganisatie en bijgevolg verdediger van de drukkerijsector, dus nog niet kent…
·
Van Hans Schoolenberg ontving EBb deze reactie:
Sterk stukje Ed,
over dat pimp nog even – maar dat is denk ik ook een leeftijdsdingetje. Een pimp is gewoon een pooier en staat bekend als iemand met zeer opzichtige auto’s, dure verkeerde pakken en veel opzichtige sieraden. dat is wat later door de rap-cultuur omarmt. In NL gebruiken we het nu zoals Remnaaf schrijft als opknappen en leuker maken. Van oorsprong is het gewoon aankleden om een opzichtige manier en je ook zo luidruchtig gedragen. In de vroege popmuziek wordt er veel naar verwezen. Een prachtig nummer staat op Frank Zappa’s – Hot Rats : Willy the Pimp. Maar dat zullen ze wel niet kennen. ze kennen so wie so de geschiedenis niet zo goed – zoals jij al aangeeft maar ze zijn verexcuseerd. Het staat nl niet tussen de enorme hoeveelheid afkortingen die ze zich eigen diende te maken. Dat is van Remnaaf een populistische poging om modern over te komen. Kijk eens hoe eigentijds ik ben. Daar gaan we nog veel van krijgen.