Noodzaak groepsvorming nul

Weekendoverpeinzing

door Peter Luit:

Grafische groepen – de efficiency is ver te zoeken, kostenvoordeel zeer gering

“Grafische groepen waren ooit een fenomeen om economische tegenslagen tegen te gaan. Schaalgrootte voordelen moesten resulteren in kostenreductie op het gebied van verkoop, administratie, innovatie en inkoop.

Veel groepen die de grafische industrie de afgelopen decennia heeft gekend, hebben inmiddels het veld geruimd. De voordelen die aanvankelijk werden verondersteld, werden teniet gedaan door een te zwaar belast hoofdkantoor met vele ‘concern directeuren’ met hoge salarissen, bonussen en (te) dure auto’s.

In de afgelopen maanden stond vooral Thieme in de schijnwerpers. Ex-topman van der Kalle ruimde het veld, maar liet volgens velen een puinhoop achter. De groep gaat als geheel failliet.
Een curator zal voor afzonderlijke kansrijke bedrijven een beperkte doorstart regelen. Dus blijven er uiteindelijk gewoon weer een paar bedrijven over met een betrokken eigenaar – en verder geen externe niet betrokken aandeelhouders – die dagelijks leiding geeft aan een bedrijf en zelf voelt hoe de geldstromen werken.

Automatisering heeft de noodzaak tot groepsvorming inmiddels gereduceerd tot nul. Groepsgroottes brengen geen kostenvoordelen meer, op welk gebied dan ook. Sterker nog, het centraliseren van veel taken legt de lokale dynamiek lam. Ook bij Thieme werd er alles aan gedaan om de drukkerij bedrijven te laten verworden tot slechts ‘fabrieken’. Verkoop, prepress en orderadministratie werden per groep bedrijven geklusterd. Het werk werd zonder enige betrokkenheid ‘neergelegd’ bij de drukkerij waar op dat moment capaciteit was of om een één of andere technsich argument. Maar het gevoel bij de klant en dus bij de opdracht was er al lang niet meer.

Op het hoofdkantoor dacht men het goed te doen, maar de grip op de dagelijkse operatie, die al niet zichtbaar was vanaf menig bureau, werd snel minder. Men zat diep in de cijfertjes, stuurde rapportjes heen en weer wanneer de cijfers niet voldoende waren. Op lokaal niveau trok men zich steeds minder aan van dit ‘hoofdkantoor gedoe’.
En zo kwam een triest einde aan de werkgelegenheid van al die aanvankelijk wel betrokken medewerkers, die nu terecht met de vinger wijzen naar die mannen in pakken en te dure auto’s. Hopelijk slaagt de curator er in om nog een paar ambitieuze ondernemers te vinden in het grafimedia landschap die er met een aantal bekwame vakmensen nog wat van kunnen en willen maken op lokaal niveau.”